De spreidingswet in Nederland komt eraan, maar hoe zit dat met de rest van Europa?

Opvanglocatie Ter Apel zit overvol, dus moet er een oplossing komen. Asielzoekers moeten verplicht worden verspreid over gemeenten in Nederland, maar niet iedere gemeente zit daarop te wachten. Om het verplicht opvangen van asielzoekers mogelijk te maken is de zogeheten spreidingswet in het leven geroepen. Maar wat is dat? En hoe zit dat in andere Europese landen? Wij hebben de beschikbare informatie opgezocht.

Toenemende stroom van asielzoekers

Op de website van de Immigratie- en Naturalisatiedienst wordt bijgehouden hoeveel asielzoekers er maandelijks in ons land binnenkomen en geregistreerd staan. De prognose voor 2024 ziet er somber uit; naar verwachting zullen er in 2024 minimaal 77.100 opvangplekken nodig zijn om het verwachte aantal asielzoekers op te vangen. Ook in 2025 zal het aantal asielzoekers toenemen.

Om het tekort aan opvangplekken op te lossen probeert het Ministerie gemeenten in Nederland te overtuigen om asielzoekers op te vangen om de huidige asielzoekerscentra te ontlasten. Omdat veel gemeenten hier geen gehoor aan geven is de spreidingswet in het leven geroepen. Door deze wet moeten gemeenten verplicht meewerken aan de opvang van asielzoekers. Na lang debatteren en een hoop politiek getouwtrek lijkt deze wet er nu toch door te zijn. Ter Apel zal opgelucht zijn.

Hoe gaat de spreidingswet in zijn werk?

Als we kijken op de website van de Tweede Kamer, dan is de opvang van asielzoekers al langer een doorn in het oog van veel gemeenten. Burgemeesters pleiten voor een spreidingswet, niet omdat ze graag asielzoekers op willen vangen, maar omdat ze dan geen zondebok hoeven te zijn. Ze kunnen dan tegen boze inwoners zeggen dat de spreidingswet is opgelegd, en zij dus niet de keus maken om opvangcentra te bouwen in de gemeente.

Het rijk stelt voor elke opgevangen asielzoeker een bedrag van 2.500 euro in het vooruitzicht. Er worden ook bonussen in het vooruitzicht gesteld. De overheid trekt dus de portemonnee om gemeenten over te halen, zo lezen we op de website van RTL Nieuws. Als dit niet werkt dan zullen asielzoekers alsnog gedwongen worden geplaatst, maar dan wordt er wel minder betaald. Deze ‘financiële prikkels’ zouden voldoende moeten zijn om de spreidingswet te laten slagen.

Verspreiding van asielzoekers in andere landen

Op Europees vlak is er in december een akkoord gesloten tussen 27 EU-landen om het migratieprobleem aan te pakken. Aan de uiterste buitengrenzen van Europa wordt er strenger gecontroleerd op mensen die uit veilige landen komen. Die hebben geen kans op asiel. De rest wordt gelijkmatig verspreid over de 27 EU-lidstaten. Elk participerend land is verplicht om een bepaald aantal asielzoekers te huisvesten.

Elk EU-lidstaat is dus verplicht om een bepaald aantal asielzoekers op te vangen. Dit gebeurt echter niet gelijkmatig. Op de website van het Europees Parlement is te lezen dat Ierland, Kroatië, Turkije en Duitsland veruit de meeste asielzoekers opvangen. Het is aan het land zelf te bepalen hoe ze de asielzoekers verdelen over het land. Elk land heeft dus een eigen spreidingswet, of een andere manier om het aantal vluchtelingen gelijkmatig te verdelen. In Nederland is het volk verdeeld, maar in dat geval gaat het over de meningen met betrekking tot de opvang in hun gemeenten.