Geen producten in de winkelwagen.
De dagen worden weer donkerder, het weer wordt guurder en de kachels gaan weer aan. Sinterklaasavond komt dichterbij, dus genieten we van een mok chocolademelk met slagroom en de heerlijke geuren van verse pepernoten terwijl we behaaglijk met een dekentje op de bank kijken naar het Sinterklaasjournaal. Op Sinterklaasavond wachten de kinderen hoopvol op het gebonk op de deur, waarna de Pieten luidruchtig met een zak vol cadeaus de woonkamer in stormen. Maar wat als het gebonk op de deur iets onheilspellender kan betekenen? Wat als het niet alleen vrolijke Pieten kunnen zijn, maar ook een SS’er die met veel geweld de kamer in komt stormen?
Oorlog is verschrikkelijk, maar toch namen mensen de tijd om tradities in ere te houden, soms met gevaar voor eigen leven. Want wat als je deze tradities in oorlogstijd niet in ere houdt? Vergeet je dan na een tijd je identiteit? De goedheiligman was het lichtpuntje in een donkere tijd. Maar hoe zag dat eruit?
Een vrolijke traditie in een verdrietige tijd
Tijdens de oorlog was het leven zwaar. De economie lag op zijn gat en er ontstond een hongerwinter. Families hadden het zwaar te verduren en voedsel was schaars. Toch wist de goedheiligman ons land elk jaar te bezoeken. In verschillende oppositionele kranten werden traditionele Sinterklaasliedjes gekscherend omgedoopt tot liedjes dat de draak stak met de Duitse bezetters. In verband met het schaarste van voedsel was het moeilijk om met snoepgoed rond te strooien, maar men nam genoegen met alles wat voorhanden was. Soms kreeg elk gezin 100 gram extra suiker of maakten vrouwen honderden poppen en knuffels om weg te kunnen geven op Sinterklaasavond. Het belangrijkste was het samen kunnen zijn, om even een avond niet te hoeven denken aan de verschrikkingen buiten. De magie van Sinterklaas deed iedereen even vergeten dat Europa in de greep was van oorlog. Dus deze vrolijke traditie bracht hoop, vrolijkheid en saamhorigheid. Zaken dat elk gezin wel kon gebruiken in die periode.
Sinterklaas in kamp Westerbork
Hoewel je zou verwachten dat Sinterklaas niet gevierd zou worden in concentratiekampen was dat drie jaar achter elkaar wel het geval, hetzij sober uiteraard. Voor veel kinderen zag het leven in dit kamp er vrij normaal uit. Ze gingen naar school, deden aan sport en kregen de kans om hun schoen te zetten tijdens Sinterklaas. Ze zagen wekelijks een trein vertrekken vanuit het kamp, maar ze waren onwetend. En dat was maar goed ook. Er is een briefje bewaard gebleven, geschreven door Leo Meijer (7 jaar oud).
‘Lieve Sint en piet. Ik ben heel blij met dat rol pepermunt, en ik geeft u nu het laatste stuk roggebrood voor het paard. Mijn vader is ziek en ik vind het in Westerbork erg naar.’
Helaas werd de jongen niet lang na het schrijven van deze brief op transport gezet naar een vernietigingskamp. Dit contrast is vernietigend, maar het geeft wel weer dat Sinterklaas een sprankje hoop was in een leven vol ellende.
Sinterklaas na de bevrijding
In het voorjaar van 1954 was heel Nederland bevrijd van de Duitse bezetter. In november 1945 organiseerden Canadese soldaten massaal verschillende intochten in het land. Verkleed als Sinterklaas en zwarte Pieten reden ze in tanks en jeeps door de kapotgeschoten straten, maar dit keer om zakken vol met snoepgoed rond te strooien. Tijdens de intocht in Amsterdam stonden duizenden kinderen klaar om extra snoepbonnen in ontvangst te nemen. Na jaren van oorlog kon de Sinterklaastraditie weer in volle hevigheid worden gevierd. De magie van de goedheiligman is nooit verloren gegaan.
We moeten onze geschiedenis behouden en ook onze tradities want onze regering verkoopt ons met huid en haar. Het begon met 3 mensen en nu zijn het er honderden die onze traditie en geschiedenis willen veranderen. Wel beschermd Mark Rutte andere culturen in Nederland, maar hij zegt dat de Zwarte Piet al meer dan 700 jaar bestaat dus voor de Slavernij door een enkele Nederlander van Portugese achtergrond. Daar komt bij dat de Portugezen de Slaven van Ghanese Slavenhandelaren kochten en op de Antillen zelf landerijen hadden, en zie het Verborgen Verleden van Jöchem Raymann zelf een nakomeling van een Portugese Slavenhandelaar en landeigenaar die een kind maakte bij een van zijn slavinnen. Ook Willy Wartaal echte naam: Martina. https://www.npostart.nl/verborgen-verleden/22-09-2018/VPWON_1280996