Geen producten in de winkelwagen.
China is flink aan het vergrijzen. Onlangs heeft de communistische overheid weer toestemming gegeven voor 3 kinderen per gezin om in de toekomst ook genoeg werknemers te hebben die voor de oudere generaties kunnen zorgen.
1-kindpolitiek in China
Gedurende lange tijd gold in China de 1-kind regel. Gezinnen mochten slechts 1 kind hebben om te voorkomen dat de bevolking te sterk zou groeien. Dat werkte wel om de bevolkingstoename te beperken, maar omdat ook in China de gemiddelde leeftijd flink is gestegen, zorgde het daardoor ook onvermijdelijk voor een grijze golf die relatief nog groter is dan in het westen. Inmiddels is de 1-kindpolitiek in China dus aangepast en mogen gezinnen 3 kinderen hebben.
De vergrijzing in China vergeleken met Japan
Even verderop in Japan is de vergrijzing nog extremer en veel wetenschappers zien dat als een voorbode van hoe het er in het westen en China zou kunnen gaan uitzien. In Japan is er nooit een geboortepolitiek geweest. Toch neemt het aantal geboorten ieder jaar nog af. Jonge Japanners zijn ook veel minder op een relatie gericht. Ongeveer 30% van de mannen heeft nog geen serieuze relatie gehad als ze 30 jaar worden. Hard werken en carrière maken lijken belangrijker te zijn dan samen zijn. In Japan is ‘trouwen met jezelf’ ook mogelijk.
Vooral veel jonge Japanse vrouwen kiezen ervoor om de ‘mooiste dag van hun leven’ te vieren zonder een partner. Een daarvoor ingehuurd fotomodel zorgt voor de romantische fotoshoot of video en verdwijnt daarna weer. In het moderne China is een carrière ook mogelijk en het zal geen toeval zijn dat singlesdag (11-11) in China is begonnen. Relaties zijn nu eenmaal niet eenvoudig.
De verstedelijking in China
China is vele eeuwen een land van boeren geweest. Het was in eerste instantie ook de bedoeling van de communisten om dit zo te laten. Een land vol boeren en arbeiders waar iedereen gelijk was en wellicht de leden van de communistische partij een beetje gelijker dan de rest. Ongeveer 30 jaar geleden kwam er een ommekeer. De Chinese overheid ging zich richten op de export en daarvoor moesten fabrieken uit de grond worden gestampt. De arbeiders waren vroegere boeren die naar de steden trokken. Er ontstonden miljoenensteden die niemand buiten China kent.
Om al die mensen te kunnen huisvesten werden er overal in het land vergelijkbare woningen gebouwd. Deze bouw was niet veel anders dan de naoorlogse bouw in ons land. Ten behoeve van een efficiënte huisvesting werden flats gebouwd. Meestal met maximaal 7 verdiepingen en een trappenhuis. Omdat de Chinezen ondanks de communistische heerschappij hechten aan bezit van een woning werden de meeste flats verkocht aan de bewoners.
Ouderdom komt met gebreken
De meeste bewoners van deze standaard flats in China gingen er wonen toen ze van middelbare leeftijd waren. Inmiddels zijn er 30 jaar verstreken en is het met name voor de bewoners van de hogere verdiepingen niet altijd meer een pretje om al die trappen te moeten beklimmen. Soms lukt dat ook niet meer. Een lift laten aanleggen is dan een logische, maar ook erg dure stap. Vaak lukt het niet om de financiële middelen en de instemming van alle bewoners te realiseren. Wie een woning op een lagere verdieping heeft, zal uiteraard minder belangstelling hebben voor een dure lift die nauwelijks zelf wordt gebruikt.
Betalen per ritje
Om aan het probleem tegemoet te komen, zijn er nu bedrijven die op eigen kosten bereid zijn om een lift te plaatsen in dergelijke flats. De bewoners moeten dan wel toestemming geven en achteraf betalen voor het gebruik. Voor een ritje met de lift moet gemiddeld 1 yuan (€ 0,15) worden betaald. Veel ouderen mopperen dat regelmatig met de lift gaan een flinke aanslag is op het pensioen. Wat vind jij van deze oplossing?
Plaats een reactie