Geen producten in de winkelwagen.
Wij Nederlanders zijn dol op zegeltjes plakken en figuurtjes sparen. Zo zaten we afgelopen december massaal tussen de winterse huisjes en kunnen we nu ons hart ophalen met voetbalplaatjes en pluche figuren.
Sparen is al een oud concept en het verschijnt telkens weer in nieuwe vormen. Niettemin doen braaf telkens mee. Het is overigens begonnen door de supermarkten, in 1903 begonnen de eerst acties, en nog steeds zijn de supermarkten het meest actief hiermee.
Waar zullen we onze boodschappen gaan doen?
Plaatjes van voetballers, plaatjes van wilde dieren, kleine plastic figuurtjes, zegels voor een (glas) servies, zegels voor dagjes uit, oranje spullen enz. Allemaal bedoeld om ons de boodschappen bij een bepaalde winkel te laten doen. En het werkt. Minstens de helft van de Nederlanders doet mee aan spaaracties en maar liefst 23 procent doet de boodschappen (tijdelijk) ergens anders vanwege een spaaractie.
En dan is er nog een verschil tussen mannen en vrouwen. Mannen zijn gevoeliger voor zichtbare statusbeloningen. Vrouwen zijn juist gevoeliger voor gepersonaliseerde beloningen. Ze voelen zich specialer als ze individueel met hun eigen naam worden aangesproken.
Sparen is een oerdrift
Maar waarom doen we het? Waarom willen we massaal dingen sparen? Het antwoord is simpel: het zit in onze hersenen. De mens is van nature een verzamelaar. Het is een oerdrift, een primaire aandrang zoals je het ook zou kunnen omschrijven. Tijdens het verzamelen komt er namelijk een euforisch gevoel vrij. En wie wil dan nu niet.
Daarnaast heeft het sparen, en zeker de acties die de laatste jaren zien, ook een social aspect. Het is immers leuk en gezellig om dingen te ruilen zodat je je eigen verzameling compleet kunt maken. De kinderen op het schoolplein, de ruilmiddagen bij de supermarkt en de oproepjes op Facebook “Wie heeft…? #dtv”, zijn het bewijs.
En ook voor het milieu
Is het financieel aantrekkelijk? Nee, totaal niet, zeker niet als je ook nog eens wat extra boodschappen in je mandje doet om maar aan die 15 euro te komen. En wie even uitgerekend wat dat gratis knuffeltje eigenlijk kost, zal ook nog schrikken. Is het goed voor het milieu? Nee, ook al niet. Veel gespaarde figuurtjes zijn van plastic gemaakt, zijn meestal een hype en verdwijnen na afloop van de actie vaak in de prullenbak.
Toch zullen we mee blijven doen. De meeste spaaracties zijn gericht op kinderen, leeftijd zo tussen 6 en 12 jaar. Kinderen willen erbij horen en mee kunnen doen op het schoolplein. En de ouders willen hun kinderen tevreden stellen. Ziedaar het cirkeltje is rond.
Plaats een reactie