Geen producten in de winkelwagen.
Dit zijn de redenen waarom kinderen irritant zijn
De geboorte van je kind is het mooiste wat je kunt overkomen. Het ultieme product van liefde, een wondertje, een kopie van jullie beiden. Je kijkt uit naar de eerste stapjes, de eerste schooldag en de eerste woordjes. Kortom, alle mooie zaken dat een kind in zijn ontwikkeling doormaakt. Maar! Er zitten ook duistere kanten aan dit levende wezen, en die gaan we in dit artikel mooi even uitlichten.
De baby
Na de geboorte voelt zo’n roze wolk heerlijk. Maar er komen buien aan. Huilbuien. Het liefste in het midden van de nacht, als je op je kwetsbaarst bent. Gekrijs alsof de krochten van de hel zijn geopend, het wezen wilt gevoerd worden. Een baby kan behalve kwijlen en gorgelen niet praten, dus kenbaar maken dat het verschoond wilt worden gebeurt ook door te krijsen, net zoals bij het vastzitten van een boertje, een onaangename kamertemperatuur, het opzetten van een vrolijk Disney deuntje en als ze vermaakt willen worden door de verwekkers.
Daarbij zijn het geboren kunstenaars. Ze schijten met gemak een geurend aquarel schilderij op hun eigen rug, of op hun buik, het ligt er maar aan welke lichaamsopening ze besluiten te gebruiken. Baby’s got talent.
De peuter
De eerste stapjes van een peuter zijn altijd bijzonder. Vooral als ze doorkrijgen dat ze er goed in worden en besluiten om de wereld te verkennen, en die is groot als je niet oplet. Ze ontdekken ook dat hun tentakels gebruikt kunnen worden voor het verplaatsen en stukgooien van dingen. Ze weten pas dat een deur klemt als ze er met hun vingertjes tussen komen te zitten en dat de kat over ninja skills beschikt als je hem aan zijn staart trekt.
Het woordje ‘mama’ (waar je eerst zo trots op was) wordt tienduizend keer per dag in je kop gestampt terwijl je je best doet om de afwas te doen met een kind aan je been, dat jouw knieschijf gebruikt als bijtring. Oh ja, wanneer ze tussen al dat jengelende speelgoed in slaap vallen ruik je dat ze nog niet zindelijk zijn, en met een beetje extra horror zijn de pampers op.
De kleuter
De eerste schooldag. Opnieuw een belangrijke mijlpaal in het leven van het nageslacht. En geef toe, jij hebt het ook wel eventjes moeilijk gehad toen je je kindje huilend van verdriet achter moest laten in die slangenkuil, niet dan? Maar wees gerust, dat schuldgevoel wordt genadeloos afgestraft als je je kleuter weer van school haalt en boodschappen gaat doen.
De stembanden van een kleuter zijn op die leeftijd goed aan het ontwikkelen en dat ga je weten als je hem een pak koekjes met Dora afbeelding weigert. Eenmaal thuis kus je hem welterusten en besluit je om even tijd voor jezelf te pakken.
Netflixen kan pas als je de snot en koekkruimels (vaak een combinatie van die twee) tussen de toetsen van de afstandsbediening hebt gepeuterd. Naar bed gaan is ook niet zonder gevaar, er ligt ongetwijfeld ergens een blokje lego of een Buzz lightyear op de loer met de missie om je nek te breken.
De tiener
Een sprong vooruit in de tijd. Als het goed is heb je het eerste decennium van de opvoeding overleeft en is je kind klaar voor de volgende stap in zijn leven. Inmiddels is hij getransformeerd, en dat leek binnen een week te gebeuren. Van dat dikke propje met een spider-man shirt is niets meer over, er staat nu een soepstengel met schoenmaat pipo voor je neus. De toonhoogten in zijn stem zijn door hormonale veranderingen ernstig verstoort, om het maar even plat te zeggen.
Uit zijn kamer klinkt geen Tsjoe-Tsjoe-Wa muziek, maar Lil kleine uit de speakers en plotseling is een gezichtje van stroop op zijn pannenkoek niet grappig meer. Je bent zijn held niet meer als je een spin vangt, je moet uit zijn kamer blijven, zijn hamster legt het loodje want die is over zijn houdbaarheidsdatum heen, en daar krijg jij de schuld van, en hij wilt een beugel met wifi.
De puber
Als je jezelf door een jungle van lege verpakkingen worstelt, en met een machete en een gasmasker een weg weet te vinden naar het hart van een muf ruikende cocon dat ooit een slaapkamer was, dan heb je hem gevonden. Dit wezen vertelt jou hoe het leven in elkaar zit, dan hoef je dat gelukkig zelf niet meer uit te zoeken. Alles wat je doet is stom, alles wat je zegt is saai en hij wilt niet met jou in het openbaar worden gezien, want vrienden en zo.. Zijn mobiele telefoon fungeert als een soort van pacemaker, met de wifi verbinding als levenslijn. En daar ligt jouw kracht als ouder, knip deze lijn door en je krijgt alles voor elkaar. Hij heeft altijd honger, maar ons eten is vergif. Een soepkom met pudding, gecombineerd met paprikachips, met slagroom, met hagelslag, met borrelnootjes is beter.
Dit is uiteraard nog maar een greep uit de verschrikkingen wat je te wachten staat als je besluit om jezelf voort te planten. Maar er is even een klein lichtje aan het einde van de tunnel. Heel even maar, want net als je verlost denkt te zijn van deze horror dan.. word je plotseling grootouder, en raad eens wie de vaste oppas wordt?
Bekijk ook:
