Geen producten in de winkelwagen.
Uit de kast komen is nog niet voor iedereen vanzelfsprekend. De grootste angst is vaak dat er een negatieve reactie gegeven wordt door de omgeving. Lisa* is biseksueel en heeft jaren haar seksualiteit voor zichzelf gehouden. Toen zij het eenmaal durfde te vertellen werd er niet op gereageerd zoals zij gehoopt had, en jaren later is daar nog altijd niets aan veranderd.
*Lisa is een fictieve naam, de echte naam is bekend bij de redactie.
Middelbare school
Aan het begin van de middelbare school gaan kinderen vaak hun seksualiteit ontdekken. Voor de een betekent dit dat zij helemaal gek zijn op jongens, anderen juist weer op meisjes, en sommige mensen hebben interesse in zowel jongens als meisjes. Lisa merkte rond haar 12e dat zij gevoelens kreeg voor haar beste vriendin.
“Ik zat net op de middelbare school en merkte toch dat er wat andere gevoelens waren dan wat ‘normaal' was voor een van mijn beste vriendinnen.”
Het begrijpen doet ze nog niet helemaal. In die tijd werd er nog niet veel gesproken over andere seksualiteiten dan hetero. In Lisa's hoofd was dit dan ook onnatuurlijk. Zij heeft haar gevoelens voor haar beste vriendin toen opzij geschoven en zoveel mogelijk proberen te onderdrukken. Ook de komende jaren zou zij haar gevoelens voor meisjes proberen te onderdrukken, want dit was een geheim waar zij nog een aantal jaar mee zou rondlopen.
Uit de kast komen
Na 4 jaar wikken en wegen beslist Lisa het toch aan iemand te vertellen. Ze heeft het op een briefje geschreven en in de kamer van haar moeder gelegd. Zelf schuilt ze op haar eigen kamer omdat ze nog steeds bang is voor de reactie die ze gaat krijgen. Op steun hoefde ze niet te rekenen.
“Toen ze het vond, kwam ze naar me toe en zei ze dat het gewoon een fase was. Dat ik in de war was omdat ik nog nooit een relatie had gehad.”
Die reactie doet Lisa veel pijn. Jaren lang had ze met deze gevoelens gezeten, en jaren lang heeft ze het niet durven zeggen. Om dan uiteindelijk zo'n reactie te krijgen van haar eigen moeder was pijnlijk. Die acceptatie is er overigens nog steeds niet vertelt Lisa, “Ik dacht dat ik alles met mijn moeder kon delen, maar dat bleek dus niet zo te zijn. Nu zijn we zes jaar verder en denkt ze nog steeds dat het een fase is, alsof ze weet wat ik zelf wil”. Moeder en dochter kunnen het, buiten haar seksualiteit om, nog wel goed met elkaar vinden, maar Lisa baalt ervan dat ze niet gewoon met haar moeder kan praten over relaties.
Acceptatie
De vader en broer van Lisa denken er hetzelfde over als haar moeder. Als klap op de vuurpijl maken zij er ook nog eens grappen over, wat het alleen nog maar pijnlijker maakt. Gelukkig is Lisa ondertussen in een omgeving terecht gekomen waar zij haar wel accepteren. Dagelijks spreekt zij met vrienden die zij online ontmoet heeft en die haar wel accepteren zoals zij is.
“Online wordt je veel sneller geaccepteerd door mensen voor wie je bent en wat je seksualiteit is. Het is gewoon veel makkelijker om je verhaal te delen omdat je weet dat je niet zo snel gehaat of afgewezen wordt.”
Hoewel de familie van Lisa het nog niet onder ogen kan zien, is er volgens haar over het algemeen geen tekort aan acceptatie in Nederland. We hebben in Nederland bijvoorbeeld jaarlijks de gay prides, en waren tevens ook het eerste land waar je met hetzelfde geslacht mag trouwen. Niet elk land heeft deze vrijheid, kijk bijvoorbeeld maar eens naar Hongarije.
Het wordt makkelijker
Wij vroegen aan Lisa of zij advies had voor mensen die met diezelfde gevoelens zitten, maar het niet tegen hun omgeving durven te zeggen omdat zij bang zijn voor een negatieve reactie.
“Zeg het tegen iemand, ook al ben je bang voor de reactie, al vertel je het aan een complete vreemdeling op straat of het internet. Het wordt makkelijker des te meer mensen het weten en hoe vaker je het hebt verteld. Je wordt ook vele malen blijer omdat je jezelf nu kan gaan gedragen/kleden naar hoe je écht bent.
Het was voor mij een hele opluchting om het eindelijk te hebben verteld omdat ik er al jaren mee rond liep. Hoe langer je er mee loopt, hoe moeilijker het wordt omdat je alleen maar meer gaat nadenken over hoe ze gaan reageren.”
Plaats een reactie