Geen producten in de winkelwagen.
Dit is de raarste mode uit de geschiedenis!
De mode is soms iets om je over te verbazen. We kennen allemaal de redelijk belachelijke hoeden van Beatrix, de iets te excentrieke jurken op de rode loper en de idiote demon lips. Natuurlijk is mode niet alleen nu soms toch wel wat raar. Vroeger kon men er ook wat van. Bekijk snel de raarste mode uit de geschiedenis!
Hobble rok
Toen steeds meer vrouwen langzaam aan begonnen op te komen voor hun rechten, kwam er de hobble rok. Een rok welke de beweging van de vrouw aardig in de weg zat. In 1910 een absolute trend, de hobble rok was een rok met een zeer nauw einde. De vrouw kon zo enkel nog mini stapjes nemen en traplopen was meteen een dans met de dood. De rok was razend populair ondanks het gigantische ongemak met betrekking tot lopen.
Toen de rok eenmaal super populair was kwamen er kleine aanpassingen. Zo kwamen er geheime sneden om het lopen toch iets gemakkelijker te maken en iets flexibelere uiteindes. De kranten stonden vol met artikelen over vrouwen die hun benen braken bij een val of hun enkels verzwikte.
Uiteindelijk paste men zelfs het openbaar vervoer aan. De opstappen van perron naar tram, trein werden kleiner zodat de vrouw in de hobble rok ook nog mee kon. Toen in 1915 de eerste wereldoorlog uitbrak was het snel gedaan met de rok, rennen bleek toch best handig in een oorlog.
Codpieces
In de 16e-eeuw veranderde er iets in de mannenmode. We kennen de shirts met vulling in de armen, de leggings maar kennen we ook de codpieces nog? De geslachtsdelen van de man kwamen soms iets te veel tot hun recht in de 16e-eeuw. Om dit te verbergen en later juist weer voor extra accent kwam de oplossing in de vorm van een codpeice. Eerst een stukje stof in de vorm van een driehoek, later een met juwelen ingezet stuk zijde.
De codpeice was er voor elke nobele man. Het kledingstuk droeg men over de edele delen waardoor je althans in de 16e-eeuw goed voor de dag kon komen. Aan het einde van de 16e-eeuw was men er gelukkig een beetje klaar mee en verdween het modestuk langzaam uit de kledingkasten.
Kwik hoeden
De meeste hoeden in de 18e en 19e-eeuw waren gemaakt met de huiden van bevers of konijn. Om de huiden te ontdoen van de vacht gebruikte men het altijd handige en zeer giftige kwik. Hoewel de drager beschermt was door de binnenvoering waren de makers minder gelukkig. De fabrieken waren vaak slecht geventileerd en veel hoedenmakers kregen zo veel kwik damp binnen dat ze ziek werden.
Het kwik gaf tremors en veel hoedenmakers hadden de zogenaamde hoedenrillingen. In Danbury Connecticut, VS. waren zo veel hoedenmakers actief dat de rillingen de naam Danbury shakes kreeg. Ook paranoia het verlies van tanden en hallucinaties kwamen vaak voor. Denk even aan the Mad Hatter uit Alice in Wonderland, zijn gestoorde karakter is een verwijzing naar een kwikvergiftiging.
Op 1 december 1941 kwam er een verbod op kwik in de hoedenmakerijen in Danbury. De oplossing? Gebruik maken van waterstof peroxide, ook niet al te gezond. Gelukkig stopte de meeste mensen tegen het einde van de jaren 60 met het dragen van hoeden en stierf de gifhoed zo goed als uit.
Arseen jurken
In het victoriaanse tijdperk kwam je overal Arseen tegen. Van kaarsen tot gordijnen en zelfs in de vrouwen mode! In 1814 kwam er een nieuwe groenkleur op de markt, emerald groen welke feller was dan andere groentinten. Vrouwen wilde natuurlijk stralen en dat kon prima in de emerald groene jurken. Er was echter wel een nadeel, de kleur verkreeg men door Arseen toe te voegen aan de verf.
Naast jurken kwam de verf ook in handschoenen en schoenen terecht. Vrouwen kregen al snel te maken met uitslag en haarverlies. Ook het kapot gaan van de nieren en lever was een gevolg van de prachtig groene jurken, super fijn allemaal. De makers van deze giftige mode begonnen op een gegeven moment allemaal dood te gaan en in Frankrijk en Duitsland deed men de verf in de ban. In Engeland hield met veel van emerald groen en bleef de verf in gebruik. Synthetische verf maakte later een einde aan de gifjurken.
Bekijk ook:
Plaats een reactie